Najważniejsza prawda religii chrześcijańskiej
Kiedy niczego nie pragniemy?
Zbliża się Wielkanoc, najstarsze święto w Kościele Katolickim. Będziemy przeżywać doniosłe uroczystości religijne. Należy zauważyć, że jeżeli chodzi o praktyki religijne to widoczna jest obojętność, zwłaszcza wśród młodych mieszkańców naszej Ojczyzny. Ignorancja religijna jest faktem. W mediach panoszy się etyczna bylejakość [Kościół „chłopcem do bicia”, promocja antykultury itp.] Niczego nie można pragnąć, jeśli się go nie zna – znana zasada. Dotyczy też naszej wiary. W tym kontekście warto przypomnieć niektóre nader istotne fakty dotyczące Chrystusa – patrząc przez pryzmat nauki.
Pozabiblijne źródła mówiące o Chrystusie
Starożytni autorzy niechrześcijańscy, którzy wspomnieli o Jezusie:
- Korneliusz Tacyt (54-119), wybitny historyk rzymski „Roczniki”(15,44),
- Józef Flawiusz (37-103), historyk żydowski „Dawne dzieje Izraela” (dwukrotnie),
- Swetoniusz (75-140), sekretarz cesarza Hadriana „Żywot dwunastu cesarzy”,
- Pliniusz Młodszy (62-113), namiestnik Bitynii – list wysłany do cesarza Trajana w 112 r.,
- Mara bar Serapion (stoik) – list około 73 roku,
- Talmud (zbiór trad. praw judaizmu sformułowany między III w. p.n.e. a II w. n.e.) – wzmianka o Jezusie
Proroctwa, Biblia i Dzieje Apostolskie
• Blaise Pascal (1623-62), jeden z najwybitniejszych myślicieli europejskich – matematyk, fizyk, pisarz i filozof – pisał: „Najmocniejszym dowodem przemawiającym za Jezusem są proroctwa”. W Starym Testamencie znajdujemy 60 głównych mesjanicznych proroctw i około 270 wątków, które spełniają się w jednej osobie Jezusa Chrystusa.
• Profesor Nelson Glueck (1900-71), największy hebrajski archeolog zauważył: „Należy kategorycznie stwierdzić, że nie ma takiego archeologicznego odkrycia, które zaprzeczyłoby choćby jednemu zdaniu z Biblii”.
• Do 2008 roku Biblia została przetłumaczona na 438 języków, a przekłady częściowe ukazały się aż w 2454 językach. Jest najczęściej tłumaczoną książką wszechczasów – ponad 2,5 tys. tłumaczeń (lipiec 2011).
• Sir William Ramsay, uważany za jednego z najwybitniejszych archeologów wszechczasów stwierdził: „Łukasz jest pierwszorzędnym historykiem (…) jako autor powinien być umieszczony wśród najwybitniejszych historyków” – chodzi o Dzieje Apostolskie.
Zmartwychwstanie i wskrzeszenie
Znamy ze starożytności historie o ludziach przywróconych do życia. Kilka z nich znajdujemy w Nowym Testamencie, a najważniejszą jest wskrzeszenie Łazarza przez Jezusa. Nie mamy w nich jednak do czynienia ze zmartwychwstaniem, lecz ze wskrzeszeniem. Bez wątpienia ci przywróceni do życia mieli w efekcie umrzeć ponownie. W swoim zmartwychwstałym ciele Jezus przechodzi ze stanu śmierci do innego życia poza czasem i przestrzenią. K.K.K. (Katechizm Kościoła Katolickiego) Należy zauważyć, że Chrystus w ciągu swojego życia kilka razy przepowiedział swoją śmierć, przewidział również, w jaki sposób umrze oraz to, że zmartwychwstanie. Zapowiedzi zostały wypełnione. Najważniejszym świadectwem potwierdzającym boskość Jezusa jest Jego Zmartwychwstanie. Spośród wszystkich wielkich reformatorów religijnych jedynie Chrystus przypisywał sobie boskość. Warto nadmienić, że najstarszym pisanym świadectwem o zmartwychwstaniu Chrystusa jest pierwszy list do Koryntian (1Kor 15,20) około roku 56-57 (ukrzyżowanie, najprawdopodobniej 7 kwietnia 30 roku). Zmartwychwstanie Jezusa jest najważniejszą prawdą religii chrześcijańskiej. Jeśli Chrystus zmartwychwstał, możemy powiedzieć, że Bóg istnieje.
Rola Jezusa w historii ludzkości
Kenneth Scott Latourette (1884-1968) – amerykański historyk: „Z upływem stuleci mamy coraz więcej dowodów na to, że życie Jezusa, gdy bierzemy pod uwagę Jego rolę w historii ludzkości, stało się najbardziej znaczącym życiem w dziejach tej planety. Ten wpływ zdaje się ciągle się powiększać”
J. A.T. Robinson (1919-83), wybitny teolog anglikański: Chrystus – to „Człowiek dla drugich”. Nie szukał niczego, tylko dobra ludzi: „aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. Chrystus, zmartwychwstanie, życie wieczne, szczęście i sens życia to są sprawy fundamentalne dla nas – czy można być obojętnym? Tym bardziej, że człowiek ze swej natury jest istotą religijną, a sumienie jest zjawiskiem ludzkim.
Edmund Stronka